W pełni polska strona poświęcona w całości jednemu z największych zespołów w dziejach muzyki pop
|
|
|
|
W pełni polska strona poświęcona w całości jednemu z największych zespołów w dziejach muzyki pop |
THE VISITORS |
|||||||
|
W 1978 roku, kiedy doszło do rozstania Agnethy i Björna, zespół po raz pierwszy znalazł się na swego rodzaju rozdrożu, a na wizerunku dwóch szczęśliwych i zakochanych par pojawiła się głęboka rysa. Mimo obaw i pewnych trudności kryzys ów udało się opanować i w niedługim czasie sytuacja powróciła do normy. Niestety, z początkiem roku 1981 osobiste problemy Benny'ego i Fridy, z którymi zmagali się oni już od pewnego czasu, doprowadziły ostatecznie do rozpadu ich związku. Informacja o rozwodzie, która pojawiła się w lutym we wszystkich gazetach, zaszokowała opinię publiczną. Nikt wówczas nie myślał, że zespół będzie jeszcze w stanie dalej istnieć. Mimo wystosowania oficjalnego oświadczenia, w którym wyraźnie zaznaczono, że ABBA już nigdy nie pojedzie w trasę koncertową, panowie postanowili ponownie zabrać się do pracy. Tym razem skompletowanie wystarczającej ilości materiału okazało się wyjątkowo trudne, a ukończenie całego albumu, który ostatecznie zawierał zaledwie dziewięć piosenek, zajęło ponad rok. Nagrano wówczas praktycznie wszystkie kompozycje, które udało się ukończyć. Odrzucono jedynie instrumentalne "Nationalsång", oraz piosenki "I Am The Musician" i nieukończone "Givin' A Little Bit More", zaś "Should I Laugh Or Cry" chwilowo odłożono na półkę, by ostatecznie umieścić je na stronie B singla "One Of Us". Album jak żaden inny od czasu "Arrival" został zdominowany przez Fridę, która pokazała na nim pełnię swych umiejętności – od ostrości w piosence tytułowej, po stosowną nieobecność w "Like An Angel Passing Through My Room", utworze zamykającym płytę. Cztery piosenki zostały zaśpiewane przez Agnethę, jedną natomiast wykonał Björn. Piosenka tytułowa mówiła o niepokojach politycznych aktywistów w Rosji i była pierwszą tak nietypową kompozycją w dorobku zespołu - jednoznacznie elektroniczną i mroczną zarówno w warstwie muzycznej, jak i tekstowej. Nawet wokal Fridy brzmi w nim zupełnie inaczej niż zazwyczaj, momentami przywodząc na myśl zawodzenie ducha. Björn wspominał później, że słowa "The Visitors" pisał próbując wczuć się w ówczesną sytuację Polaków (dla najmłodszych przeglądających stronę – rok 1981 był bardzo ciężki dla naszego narodu, po fali strajków i chęci zgaszenia nastrojów demokratycznych i niepokojów społecznych, 13 grudnia 1981 roku wprowadzono u nas stan wojenny). "Head Over Heels", zaśpiewane przez Agnethę, w zamierzeniu było wesołą piosenką, opisującą dziewczynę, która wciąż podąża za modą i spędza popołudnia na bieganiu po sklepach. Ostatecznie jednak kompozycja, niemal niezależnie od woli nagrywających, kłuła smutkiem już od pierwszych dźwięków i łatwo można było zinterpretować ją jako piosenkę o szczęściu bez szczęścia. "When All Is Said And Done" okazało się kolejną "rozwodową" piosenką, o tekście opowiadającym mniej więcej o rozstaniu Fridy i Benny'ego. Björn posądzany później o sadyzm, odpowiadał, że "Frida musiała wyrazić zgodę by to zaśpiewać". "I Let The Music Speak" z kolei stanowiło koronny dowód na to, że Benny i Björn chcą rozpocząć karierę twórców musicali. Szansę na spróbowanie swych sił w klimatach musicalowych po raz kolejny otrzymała Frida, znakomicie wywiązując się z powierzonego jej zadania. Pierwszym singlem, który zapowiadał nowy album, była piosenka "One Of Us" – choć mówiąca wiele o końcu miłości w zespole, utrzymana zdecydowanie w klimacie poprzednich dzieł ABBY. Nic więc dziwnego, że spodobała się bardziej, niż "Head Over Heels", choć i tak nie przebiła się na szczyty list przebojów. Poza tym wybór "One Of Us" na pierwszy singiel podyktowany był w głównej mierze tym, że trudno było wybrać z albumu cokolwiek. Björn zaśpiewał tylko jedną piosenkę – "Two For The Price Of One", opowiadającą o facecie, który zajmował się czyszczeniem peronów na stacji kolejowej i chciał się ożenić. Odpowiedział więc na ogłoszenie matrymonialne zamieszczone w gazecie przez matkę i córkę. Jest to jedyna piosenka, która nie do końca pasuje do całości albumu, ze względu na swój komiczny wydźwięk, podkreślony zakończeniem w formie marsza weselnego. Jednocześnie była to pierwsza piosenka, która powstała pod nowy album. Złym znakiem dla wszystkich, nie tylko fanów była również okładka albumu, pokazująca cztery osoby oddalone od siebie tak bardzo, jak tylko pozwalał kadr – zupełnie jakby niegdyś dwie pary małżeńskie nagle stały się dla siebie całkiem obcymi osobami, z których żadna nie zna tej drugiej. Okładka albumu była wymowna również dlatego, że w grudniu 1981 roku wszyscy myśleli, że historia ABBY dobiegła końca. Album wydano na płycie CD czterokrotnie. Pierwszy raz w roku 1982 i była to jednocześnie pierwsza w historii masowo wytłoczona płyta CD - wówczas nowinka techniczna. Następnie album wznowiono z cyfrowo odnowionym dźwiękiem w roku 1997, 2001, 2005/2006 (boxset "The Complete Studio Recordings"), 2008 (boxset "The Albums") oraz w 2012, jako wydanie Deluxe (z alternatywną wersją utworu "Head Over Heels"; nieznacznie inna jest w niej pierwsza partia chórków, około 1:09 słychać też różnice w sekcji perkusyjnej). Jako ciekawostkę należy dodać, że kilka pierwszych piosenek napisanych na nową płytę odłożono do archiwum. Pierwszą z nich jest utwór "Nationalsång" dziś szerzej znany jako "Anthem" z musicalu "Chess" Björna i Benny'ego. Jego demo znane jest jako "Opus 10" z bootlegu o tym samym tytule. Kolejnym utworem była piosenka "I Am The Musician", która później stała się piosenką o tytule "I Am The Seeker" z musicalu "Abbacadabra". Trzecią była piosenka "Givin' A Little Bit More", której fragment kończy "ABBA Undeleted". Lista utworów:
Dodatkowe utwory na reedycji z 1997 roku:
Dodatkowe utwory na reedycji z 2001 roku:
Dodatkowe utwory na reedycji z 2005 roku ("The Complete Studio Recordings"):
Single:
Wszystkie utwory napisali Benny Andersson i Björn Ulvaeus, chyba że podano inaczej Personel:
Dodatkowi muzycy:
Produkcja:
|
||||||
|
©2006-2023 Mateusz Węgrzyn |
|||||||
"The Visitors", ósmy i ostatni album ABBY, pojawił się na rynku 30 listopada 1981 roku, niemal od razu wywołując powszechne zdziwienie, głównie za sprawą swej wyjątkowo posępnej aury.
