W pełni polska strona poświęcona w całości jednemu z największych zespołów w dziejach muzyki pop
|
|
|
|
W pełni polska strona poświęcona w całości jednemu z największych zespołów w dziejach muzyki pop |
HISTORIA ZESPOŁU - 1976-1981 |
|
|
Rozkwit ery disco - międzynarodowa hegemonia
Następny album zespołu, "Arrival", bestseller w Europie i Australii zaprezentował nowy poziom realizacji piosenek i wywołał entuzjastyczne recenzje w Wielkiej Brytanii, szczególnie w pismach takich jak "Melody Maker" i "New Musical Express", a przede wszystkim uznanie w oczach krytyków w USA. Przebój za przebojem sączyły się z "Arrival": "Money, Money, Money" kolejny numer jeden w Niemczech i Australii, "Knowing Me, Knowing You" szósty kolejny numer jeden ABBY w Niemczech i kolejny numer jeden na listach Brytyjskich. Prawdziwą sensację wywołał singiel "Dancing Queen", który nie tylko podbił listy przebojów we wszystkich wymienionych wcześniej państwach, ale był także numerem jeden na listach w Stanach Zjednoczonych – jeden jedyny raz w historii grupy. W RPA sukces ABBY był zdumiewający – "Fernando", "Dancing Queen" i "Knowing Me, Knowing You" znalazły się w pierwszej dwudziestce najlepiej sprzedających się singli w latach 1976-1977. W roku 1977 "Arrival" był nominowany do BRIT Award w kategorii "Najlepszy międzynarodowy album roku". W tym czasie ABBA była popularna w Wielkiej Brytanii, większej części Zachodniej Europy, Australii i Nowej Zelandii.
Warto wspomnieć, że w październiku 1976 roku ABBA jeden jedyny raz przyleciała do Polski i wzięła udział w nagraniu programu Studio 2. Na koncert złożyły się nagrania z najnowszej płyty, których mogliśmy wtedy posłuchać jako pierwsi na świecie. W sierpniu 1976 roku zespół nagrał dla japońskiej firmy elektronicznej National pięć filmów reklamowych. Zdjęcia do filmów powstały w sali tanecznej Grand Hotelu w Sztokholmie, w mieszkaniu Fridy i Benny'ego oraz w pobliżu szwedzkiego zamku Drottningholm. Piosenka "Fernando" została przerobiona na potrzeby tych spotów reklamowych jeśli chodzi o tekst i nosiła tytuł "National". ABBA prezentowała różne urządzenia Hi-Fi oraz urządzenia gospodarstwa domowego. Japończycy zainwestowali milion dolarów australijskich w filmy reklamowe, które emitowane były przede wszystkim w Melbourne oraz Sydney. Po drugiej stronie Bałtyku - wizyta ABBY w Polsce
Wieczorem ABBA miała dla siebie trochę wolnego czasu, który wykorzystała na zwiedzanie Starego Miasta w Warszawie (przy eskorcie masy dziennikarzy) i oglądanie panoramy Warszawy ze szczytu Pałacu Kultury i Nauki. Podczas występu w programie i konferencji prasowej padła też obietnica prawdziwego koncertu, który choć był planowany przez Stiga jako część trasy koncertowej w 1979 roku, ostatecznie już nigdy nie doszedł do skutku. Nagrany podczas wizyty ABBY program został po raz pierwszy wyemitowany w telewizji 13 listopada 1976 roku. Program ten do dziś pozostaje jednym z najbardziej lubianych i docenianych w naszym kraju, choć paradoksalnie do tej pory nie doczekał się żadnego wznowienia w postaci nośnika cyfrowego. Po nagraniu w Polsce koncertu w Studio 2, ABBA w październiku 1976 wybrała się za ocean z występami promocyjnymi do Ameryki, a konkretnie do Stanów Zjednoczonych oraz Kanady. W tym samym czasie trwały prace końcowe nad albumem "Arrival" i kilka piosenek z nowego albumu było promowane właśnie w USA i Kanadzie. Trzy tygodnie spędzone za oceanem to między innymi występy w USA w programach: "Midnight Special", "The Merv Griffin Show", "Don Kirshner's New Rock Concert", "The Mike Douglas Show" oraz dziecięcym programie "Wonderama" (gośćmi na widowni były małe dzieci). Zespół wykonywał między innymi "Mamma Mia", "Dancing Queen", "SOS", "Fernando", "Waterloo", "Rock Me", "Money, Money, Money". Właśnie wtedy ABBA zawitała również do sąsiadów, czyli Kanady. Promocja to występ w dwóch programach telewizyjnych: "The Wolfman Jack Show" oraz "CBC Television Special". Trzy lata później Kanada była miejscem rozpoczęcia pierwszej części światowej trasy koncertowej 1979 roku. We wrześniu cała czwórka opuściła Sztokholm i udała się ponownie za ocean. Zaczęło się od konferencji prasowej w Edmonton w Kanadzie oraz koncertów rozpoczynających tournee - koncerty w Edmonton i Vancouver. Później zespół udał się dalej do USA. Australijska trasa koncertowa W styczniu 1977 ABBA wyruszyła w drogę. Status grupy zmienił się diametralnie i od teraz była uznawana za supergwiazdę. Rozpoczęli zapowiadane przy premierze "Arrival" tournee koncertem w Oslo w Norwegii 28 stycznia i zmontowali bogaty spektakl, który zawierał kilka scen z ich własnego mini-musicalu "The Girl With The Golden Hair". Koncert przyciągnął ogromną uwagę mediów z Europy i Australii. Kontynuowali trasę przez zachodnią Europę, odwiedzając Göteborg, Kopenhagę, Berlin, Kolonię, Amsterdam, Antwerpię, Essen, Hanower, Hamburg i kończąc ją koncertami w Wielkiej Brytanii w Manchesterze, Birmingham, Glasgow i dwoma wyprzedanymi koncertami w londyńskiej Royal Albert Hall. Bilety na ostatnie dwa koncerty były dostępne tylko drogą listową, wskutek czego okazało się, że box-office otrzymał 3,5 miliona zgłoszeń – pozwoliłoby to na zapełnienie sali 580 razy. Wraz z pochwałami ("ABBA okazała się niezwykła w wykonywaniu swych kompozycji" – pisał "Creem") pojawiły się zarzuty, że "ABBA jest zręczna, ale 16 osób na scenie gra jakby bez osobowości" ("Melody Maker"). Jeden z koncertów w Royal Albert Hall został nakręcony jako odniesienie do materiałów z australijskiej części tournee, które po połączeniu stały się "ABBA The Movie". Nie wiadomo jednak jaka część koncertu została wmontowana do filmu.
W roku 1978 ABBA była jednym z największych zespołów na świecie. Po powrocie z tournee, grupę czekała niespodzianka. Stig zamienił opuszczony budynek kina w studio Polar Music i jednocześnie dopilnował, by było ono jednym z najnowocześniejszych na świecie. Studia używało również kilku innych artystów, jak Genesis (album "Duke") czy Led Zeppelin (album "In Through The Out Door"). W maju tego roku grupa wyjechała do USA by wziąć udział w kampanii promocyjnej i koncertując w telewizyjnym programie, prowadzonym przez Olivię Newton John. Sesja nagraniowa do następnej piosenki, "Summer Night City", była wysiłkiem bardzo mozolnym, ale koniec końców opłacalnym, bo utwór stał się kolejnym przebojem zespołu – choć akurat w tym wypadku wszystkim podobało się tylko brzmienie. 6 czerwca gotowe były już partie wokalne do "Summer Night City", a także niemal cały podkład muzyczny. ABBA udała się na blisko dwumiesięczną przerwę wakacyjną. Do studia wrócili 8 sierpnia. Ponieważ ostatni przebojowy singel "Take A Chance On Me" został wydany na początku 1978 roku, zespół wiedział, że nadszedł czas na kolejne wydawnictwo. Kiedy Björn, Benny i ich inżynier dźwięku Michael B. Tretow zabrali się za miksowanie nagrania, pojawiły się problemy. Okazało się, że piosenka nie spełnia ich oczekiwań. Próbowali na różne sposoby zmienić jej brzmienie i spędzili tydzień pracując nad nagraniem i próbując osiągnąć zamierzony cel. Jednak w końcu musieli się poddać. Wybrali wersję, która najbardziej odpowiadała ich wizji tego nagrania. Benny: "Wcześniej czy później trzeba podjąć decyzję. Albo się wyda piosenkę taką jaką ona jest albo trzeba nagrać inną i czekać cztery następne tygodnie zanim będzie można ją wydać na płycie". 6 września 1978 ukazał się singel "Summer Night City". Na stronie B znalazł się "Medley: Pick A Bale Of Cotton/On Top Of Old Smokey/Midnight Special". Pomimo, że nagranie niezbyt przypadło do gustu panom z ABBY, piosenka i tak stała się dość dużym przebojem. W Norwegii doszła do drugiego miejsca listy przebojów, a w Finlandii i Szwecji do miejsca pierwszego. Do piosenki nakręcono klip, którego akcja dzieje się podczas letniej nocy, kiedy to słońce prawie nie zachodzi. Być może tematyka tej letniej piosenki, będącej swego rodzaju pochwałą lata, przyczyniła się do sukcesu w krajach północnych, które jak wiadomo tęskną za światłem podczas długich i ciemnych zim. Jednak dla zespołu, który już przywykł do tego, że prawie każde jego nagranie docierało do miejsca pierwszego, "Summer Night City", był swego rodzaju "porażką" W Wielkiej Brytanii piosenka dotarła do miejsca piątego, co było "najniższym" notowaniem od trzech lat. Także w Niemczech, piosenka dotarła tylko do miejsca piątego. Agnetha: "Byliśmy przyzwyczajeni do sukcesu, ale być może byliśmy też rozpieszczani. Przywykliśmy do tego, że każdy singel docierał do miejsca pierwszego w Wielkiej Brytanii". Mimo, że piosenka miała się pojawić na albumie, ostatecznie zrezygnowano z niej. Chociaż grupa była niezadowolona z nagrania, to włączyła je do repertuaru podczas trasy koncertowej po Ameryce Północnej, Europie i Japonii w latach 1979 i 1980. Utwór zapowiadał całkowity zwrot zespołu w kierunku muzyki disco. W listopadzie 1978 roku ABBA pojechała do Japonii aby wystąpić dla japońskiej publiczności w programach rozrywkowych. Zespół wystąpił w następujących programach: "11 PM" ("Dancing Queen"), "The Best 10" ("Dancing Queen"), "Ginza Now" ("Summer Night City"), "Music Fair" ("Dancing Queen", "Take A Chance On Me", "Summer Night City", "Thank You For The Music"). Największy jednak występ stanowił program "ABBA Special", w którym zespół wykonał następujące piosenki: Eagle Program jest bardzo ciekawy, w dużej mierze dzięki wspaniałej scenografii i już wtedy dalece posuniętej technice. Na uwagę zasługuje przede wszystkim scenografia podczas wykonywania piosenki "Eagle" rozpoczynającej cały program. Program mimo upływu tylu już lat ogląda się miło i ma się wrażenie, że nakręcono go niedawno (właśnie dzięki technice i plenerom). 9 stycznia 1979 roku grupa wykonała utwór "Chiquitita" na koncercie "Music For UNICEF". Singiel z tą piosenką został wydany kilka tygodni później i stał się kolejnym numerem jeden w historii zespołu. Jednocześnie cały dochód ze sprzedaży płyty, został przeznaczony na cele charytatywne – trafił na konta fundacji, zajmujących się dziećmi. Europejska i północnoamerykańska trasa koncertowa
Kolejny album zespołu, "Voulez-Vous" ukazał się w kwietniu 1979 roku, a jego utwór tytułowy został nagrany w słynnym Criteria Studios w Miami przy pomocy dźwiękowca Toma Dowda. Album podbił listy przebojów w całej Europie, Japonii, Meksyku, dostał się do pierwszej dziesiątki list w Kanadzie i Australii, a nawet zmieścił się w pierwszej dwudziestce list w USA. Żaden z singli nie zdobył pierwszego miejsca na listach w Wielkiej Brytanii, ale utwory takie jak "Chiquitita", "Does Your Mother Know", "Angeleyes" i "Voulez-Vous" plasowały się w najgorszym wypadku na czwartym miejscu list. "I Have A Dream" było wyjątkiem, bo singiel zajął drugie miejsce na liście brytyjskiej i pierwsze miejsce na liście Eurochart Hot 100 Singles. W Kanadzie "I Have A Dream" było drugim przebojem numer jeden po "Fernando". Jeszcze w tym samym roku zespół wydał swój drugi album składankowy, "Greatest Hits Vol. 2", który zawierał nowy utwór "Gimme! Gimme! Gimme! (A Man After Midnight)", kolejny numer 3 w Wielkiej Brytanii i Niemczech. 13 września 1979 roku ABBA rozpoczęła swoją kolejną trasę koncertową w Northlands Coliseum w Edmonton w Kanadzie z widownią wypełnioną do ostatniego miejsca. Przez następne cztery tygodnie 17 razy grali wyprzedane koncerty – z czego 13 razy w USA i 4 razy w Kanadzie. Ostatni zaplanowany koncert zespołu w USA w Waszyngtonie został odwołany w związku z niedyspozycją Agnethy po feralnym locie z Nowego Jorku do Bostonu – prywatny samolot, którym podróżował zespół, w trakcie lotu znalazł się w samym centrum burzy. Nie było także możliwości lądowania na dużym lotnisku, więc pilot zrobił jedyne, co mu pozostało – spróbował lądowania na najbliższym, nieoświetlonym lotnisku. Na szczęście wszystko skończyło się dobrze i ABBA pojawiła się na koncercie w Bostonie w Boston Music Hall z dziewięćdziesięciominutowym spóźnieniem. Amerykańska część trasy zakończyła się w Toronto, gdzie zespół zagrał w Maple Leaf Gardens przed 18.000 publicznością. 19 października 1979 roku rozpoczęła się druga część trasy, wiodąca przez zachodnią część Europy, gdzie zespół zagrał w sumie 23 wyprzedane koncerty, wliczając w to sześć koncertów na Wembley Arena w Londynie. Podbój Japonii
W tym samym roku ABBA wydała swój siódmy album studyjny, zatytułowany "Super Trouper", który odzwierciedlał pewne zmiany w stylu grupy - uwidoczniło się to dzięki szerokiemu wykorzystaniu syntezatorów i w bardziej osobistych tekstach. Album ustanowił rekord wśród najbardziej oczekiwanych produktów grupy w Wielkiej Brytanii – jeszcze przed wydaniem płyty napłynęło ponad milion zamówień. Oczekiwanie na album zostało podsycone przez singiel "The Winner Takes It All", ósmy kolejny numer jeden zespołu w Wielkiej Brytanii (i pierwszy od roku 1978). W Stanach singiel przebił się na ósme miejsce listy Billboardu. Piosenka została napisana w oparciu o problemy małżeńskie Björna i Agnethy. Utwór został także ponownie nagrany przez Björna i Benny'ego z częściowo zmienionym podkładem, a zaśpiewała go francuska śpiewaczka Mireille Mathieu jako "Bravo Tu As Gagne" – z francuskimi słowami Alaina Boublila. Następny singiel z albumu, "Super Trouper", również stał się numerem jeden zarówno w Wielkiej Brytanii, jak i w Niemczech, stając się dziewiątym i ostatnim wielkim hitem. Inny utwór z albumu, "Lay All Your Love On Me", wydano w 1981 roku na 12-calowym singlu tylko w niektórych krajach. W Wielkiej Brytanii utwór osiągnął siódme miejsce na listach, co było w tym czasie najwyższą pozycją kiedykolwiek osiągniętą przez maksi-singiel. Również w 1980 roku ABBA nagrała składankę swych największych przebojów w języku hiszpańskim, zatytułowaną "Gracias Por la Música". Została ona wydana w krajach hiszpańskojęzycznych, w Japonii i Australii. Album okazał się dużym sukcesem a powodzenie hiszpańskiej wersji piosenki "Chiquitita" oznaczało przełom w popularności grupy w krajach Ameryki Południowej. |
|
©2006-2023 Mateusz Węgrzyn |
|
W marcu 1976 roku grupa wydała kompilację "Greatest Hits", pomimo, że miała tylko sześć utworów mieszczących się w pierwszej 40 list przebojów w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych. Jednak składanka stała się ich pierwszym albumem, który dotarł do 1 miejsca list przebojów w Wielkiej Brytanii, a także przeniósł ABBĘ do pierwszej 50 list w USA, gdzie sprzedało się ponad milion kopii. W tym samym czasie w Niemczech wydano kompilację zatytułowaną "The Very Best Of ABBA", która również zajęła pierwsze miejsce na listach. Co ciekawe, kilka miesięcy później "Greatest Hits" zajęło miejsce drugie mimo wielu podobieństw do wymienionej wyżej składanki. "Greatest Hits" zawierało także nowy przebój zespołu, "Fernando", które Björn i Benny skomponowali w języku szwedzkim dla Fridy, która nagrywała wtedy swój kolejny album, "Frida ensam" ("Frida Alone"). Po wielkim sukcesie w Szwecji, grupa zdecydowała się na nagranie angielskiej wersji piosenki. "Fernando" podbiło świat w ogromnym tempie, stając się numerem jeden w trzynastu krajach całego świata, takich jak Wielka Brytania, Niemcy i Australia i sprzedając się w liczbie 10 milionów kopii. W Australii piosenka okupowała szczyt listy przebojów przez 14 tygodni. Przebywając na australijskich listach blisko 40 tygodni i przebijając nawet "Hey Jude" The Beatles, stała się najpopularniejszym australijskim singlem. W tym samym roku grupa otrzymała pierwszą międzynarodową nagrodę, ponieważ Fernando zostało wybrane jako najlepsze studyjne nagranie roku 1975. W USA "Fernando" dotarło do pierwszej dziesiątki listy Cashbox i do numeru 13 na liście Billboardu. Odnotowano je także na liście Billboard Adult Contemporary jako pierwszy amerykański numer jeden ABBY każdego rodzaju.
Ich popularność w USA pozostała na stosunkowo niskim poziomie, a "Dancing Queen" stała się jedynym singlem ABBY, który zdobył tam pierwsze miejsce na listach. Mimo to "Arrival" ostatecznie stał się prawdziwym przełomem dla ABBY w USA, gdzie dotarł do 20 miejsca na liście Billboardu i wyróżniono go złotą płytą.
7 października 1976 roku ABBA pierwszy i jedyny raz w swojej historii zawitała do Polski. Na pomysł, by zaprosić zespół wpadł Dariusz Retelski, dyrektor firmy fonograficznej Wifon. W Sztokholmie w studiu nagraniowym zespołu wynegocjowano warunki, na jakich miał się odbyć przyjazd grupy. Mimo nalegań polskiej strony, Stig zadecydował, że najlepiej będzie, jeśli jego podopieczni wystąpią z playbacku. Oficjalnie dlatego, że playback powinien dać lepszy efekt, tak naprawdę – nie wiadomo dlaczego. Oczywiście nie zapomniano o kwestii finansowej – tutaj układ był bardzo prosty, ABBA nie dostanie żadnych pieniędzy za przyjazd i nagranie programu dla telewizji, a jedynie prawa do sprzedaży tego programu. Naturalnie owe prawa zachowała też strona polska.
Dzień wcześniej, 6 października, do Warszawy jako pierwsza przyleciała Agnetha, która w obawie przed katastrofą lotniczą, wolała w miarę możliwości latać innymi samolotami niż Björn. Już w Warszawie artystka wzięła udział w nagraniu klipu do piosenki "SOS", który potem złożono w całość wraz z wywiadem, który Tomasz Dembiński i Teresa Różyłło przeprowadzili z resztą zespołu i Stigiem na pokładzie lecącego do Warszawy samolotu. Wideoklip i wywiad stanowiły jednak dopiero pierwszą część całego programu, który nazwano "ABBA w Studio 2". Ustalono, że występ zespołu będzie częścią popularnego wówczas w naszej telewizji, sobotniego programu "Studio 2". Jak po latach wspomina Dembiński: "Tempo pracy było nieprawdopodobne, ponieważ nagranie musiało nam zająć nie więcej niż pięć godzin. Mieliśmy czas na najwyżej po dwa duble każdej piosenki". Jeszcze podczas części kręconej w samolocie mieliśmy okazję usłyszeć dwie piosenki zespołu – "Waterloo" i "Nina, Pretty Ballerina". Dalszą część programu wypełniło pięć piosenek z przygotowywanego albumu "Arrival": "Dancing Queen", "My Love My Life", "When I Kissed The Teacher", "Knowing Me, Knowing You", "Tiger", "Fernando", "Money, Money, Money" oraz jeszcze raz "Fernando", które bardzo spodobało się publiczności. Samą piosenkę trzeba było rejestrować aż trzy razy z powodu wyjątkowego rozbawienia Fridy – wokalistka, którą coś wyjątkowo rozśmieszyło, cały czas prowokowała Agnethę do śmiechu. Jednak po nagraniu całości, Dembiński był bardzo zadowolony z pracy z ABBĄ i zapamiętał zespół jako wielkich profesjonalistów. W trakcie montażu do całości dodano jeszcze instrumentalny utwór "Arrival", który stanowił klamrę całości.
Po europejskiej części tournee w marcu 1977, ABBA zagrała jedenaście koncertów w Australii przed blisko 160,000 ludzi. Koncertowi otwierającemu w Sydney 3 marca przed 20,000 osób towarzyszyły intensywne opady deszczu, wskutek czego Frida poślizgnęła się na scenie. Jednak wszyscy czterej członkowie wspominali później, że koncert ten należał do najbardziej pamiętnych w ich karierze. Po przybyciu do Melbourne zespół został przyjęty w ratuszu i pojawił się na balkonie, gdzie został entuzjastycznie przyjęty przez tłum 6000 osób. W Melbourne ABBA zagrała trzy koncerty w Sydney Myer Music Bowl (14,500 widzów na każdym, wliczając premiera Malcoma Frasera z rodziną). Na pierwszym koncercie w Melbourne dodatkowe 16,000 osób zebrało się poza ogrodzeniami. W Adelajdzie grupa dała jeden koncert na West Lakes Football Stadium przed 20,000 ludzi i kolejnymi 10,000 poza terenem stadionu. W trakcie jednego z pięciu koncertów w Perth, pojawił się alarm bombowy i nakaz, by wszyscy opuścili Enertainment Centre. Ogromna histeria i bezprecedensowe zainteresowanie mediów zostały utrwalone na taśmie przez Lasse Hallströma.
W grudniu 1977 roku ABBA podniosła poprzeczkę, którą ustanowiła albumem "Arrival", wydając "The Album", co zbiegło się w czasie z wejściem do kin "ABBA: The Movie". Chociaż album zebrał mniejszą ilość pozytywnych recenzji w Wielkiej Brytanii, przyniósł kolejne wielkie przeboje, jak "The Name Of The Game", czy "Take A Chance On Me", które podbiło listy w Wielkiej Brytanii i wspięło się na 12, a potem na 3 miejsce listy Billboardu w USA. Ponadto singiel z tą piosenką sprzedawał się tak dobrze, że stał się najlepiej sprzedającą się małą płytą w dyskografii zespołu. Chociaż "Take A Chance On Me" nie osiągnęło szczytu list przebojów w USA, stało się większym przebojem i sprzedało się w ilości większej niż "Dancing Queen". "The Album" zawierał także utwór "Thank You For The Music" – kolejny klasyczny numer, który choć dziś obecny na wszystkich składankach, tak naprawdę nigdy nie stał się wielkim przebojem. Piosenkę wydano jako stronę B singla "Eagle", a później w 1983 roku, jak stronę A, w celu promowania brytyjskiej składanki o tym samym tytule.
W połowie stycznia 1979 roku Björn i Agnetha ogłosili publicznie, że biorą rozwód. Wiadomość spowodowała zainteresowanie mediów i rozpoczęła liczne spekulacje na temat przyszłości zespołu. ABBA jednak zapewniła prasę i swych fanów, że zamierza kontynuować działalność jako zespół i że rozwód nie zaszkodzi tym zamierzeniom. Niemniej jednak dziennikarze cały czas atakowali grupę tym tematem podczas każdego wywiadu. By uciec od mediów i skoncentrować się na pracy, Benny i Björn w tajemnicy wyjechali do Compass Point Studios w Nassau na Bahamach, gdzie przez dwa tygodnie obaj przygotowywali następną piosenkę w całkowitej ciszy i spokoju.
W marcu 1980 roku ABBA wyjechała na występy do Japonii, gdzie od swego przylotu na Narita International Airport, była witana przez tysiące fanów. Grupa zagrała 11 koncertów, wyprzedanych do ostatniego miejsca, w tym sześć w tokijskiej Budokan. ABBIE udało się też przekonać do siebie opornych widzów, wykonując fragmenty niektórych utworów w języku japońskim (między innymi balladę "I Have A Dream", w której zaśpiewał chór japońskich dzieci). Jednocześnie była to ostatnia trasa koncertowa zespołu.